Spasmodische torticollis: ontwar de springveer in de nek (B)

Boca Newspaper Dr. John Conde DC, DACNB

Spasmodische torticollis is een neurologische bewegingsstoornis die gekenmerkt wordt door voortdurende of herhaalde spiersamentrekkingen, wat resulteert in draaiende bewegingen en abnormale houdingen, vooral van de nek. In feite is het analoog aan een ernstige spierkramp die nooit overgaat. De onnatuurlijke houdingen verergeren door fysieke activiteit en kunnen zich
verspreiden naar aangrenzend spierweefsel.  Pijn komt vaak voor, en de aandoening heeft een negatieve impact op werk en dagelijkse bezigheden.

Spasmodische torticollis wordt beschouwd als een vorm van dystonie, een term die een brede waaier aan meer of minder intense bewegingsstoornissen over het hele lichaam omvat. Dystonie zelf kan in drie types worden onderverdeeld: gegeneraliseerd, focaal en segmentaal. Gegeneraliseerde dystonie is de meest dramatisch invaliderende, en treft het grootste deel of het geheel van het lichaam. De vaakst voorkomende soort dystonie is echter de focale variant, die meestal gelokaliseerd is in een specifiek deel van het lichaam, zoals de nek. Spasmodische torticollis is de courante term wanneer dystonie de nek treft; dit uit zich in de klassieke ‘kus’-houding, waarbij de hals in de ene richting gebogen is en het hoofd gedraaid in de andere richting. Andere voorbeelden van focale dystonie zijn blefarospasme, dat de oogleden treft, oromandibulaire dystonie die betrekking heeft op de spieren van de kaak en de tong, en schrijverskramp die de handen treft. Segmentale
dystonie, ten slotte, kan twee aangrenzende delen van het lichaam treffen.

Een veelbelovende studie, verschenen in juni 2016 in het gerenommeerde tijdschrift Brain, uitgegeven door Oxford Press, betekende een ommekeer in de kennis en behandeling van dystonie. De studie heeft het bestaan onthuld van een zogenaamde ‘neurale integrator’ (een bundel zenuwcellen) bovenaan de hersenstam, die hoofdbewegingen controleert en het hoofd stabiel houdt. Deze is analoog aan een andere cellenbundel in de hersenstam die de ‘oculaire motorneurale integrator’ wordt genoemd en die ervoor zorgt dat de ogen stabiel blijven in verschillende blikhoudingen. De afwijkende hoofdbewegingen die we zien bij dystonie, worden voortaan toegeschreven aan een stoornis in het functioneren van de neurale integrator.

Plasticiteit, een modewoord in de neurologie, duidt op het vermogen van de hersenen om fysiek te veranderen onder invloed van specifieke stimulatie. Gewapend met deze kennis weten we nu dat we de gezondheidstoestand van de neurale integrator kunnen veranderen via uiterst precieze activatie, waardoor de vooruitzichten gevoelig verbeteren. Een nauwkeurige diagnose is van doorslaggevend belang om voor patiënten met spasmodische torticollis een positief resultaat te garanderen. Cruciaal bij het lokaliseren van de specifieke defecte neurale integrator in de hersenen is een grondig neurologisch onderzoek met behulp van spitstechnologie zoals visual oculography (VOG), computerized dynamic posturography (CAPS-evenwichtsanalyse) en Dynavision D2. Vervolgens wordt doelgerichte neurofysiologische rehabilitatie voorgeschreven onder verschillende vormen: lasertracking met het hoofd, specifieke oogbewegingen, interactieve metronoom, toestellen voor de computergestuurde beoordeling van de houding (CAPS, computerized assessment of posture) en manuele therapie. Deze behandelingen moeten zorgvuldig worden uitgevoerd,
met groot begrip voor de fragiliteit van het zenuwstelsel bij patiënten die lijden aan spasmodische torticollis. Geen twee behandelingen zijn dan ook dezelfde. Dankzij deze recente vorderingen van
de medische wetenschap beleven we spannende tijden voor patiënten met spasmodische torticollis en dystoniepatiënten in het algemeen.

Dr. John Conde (www.thecondecenter.com)
Bron: https://bocanewspaper.com/spasmodic-torticollis-unkinking-the-coil-in-the-neck-27141, geconsulteerd op 24/02/2019.